《三竹》根据真实故事改编，讲述了七个正处于少年时期的学生为了逃离三竹这个乡下，不惜以身试法吸食毒品。他们的老师并没有放弃他们，反而教导他们，并给他们机会让他们证明自己的存在价值和生命意义。
----------------------------------------------
ท่ามกลางปัญหายาเสพติดที่แพร่ระบาดอย่างหนักไปทั่วทุกท้องที่ของประเทศ รวมถึงชุมชนเล็ก ๆ อย่างอำเภอสามชุก เด็กนักเรียน 7 คน ที่ชีวิตกำลังอยู่ในวัยสดใส สนุกสนาน มีความฝันและความรัก แต่วันนี้พวกเขาต่างต้องเผชิญกับปัญหา โดยแต่ละคนไม่สามารถหาทางออกได้ ด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ พวกเขากำลังตกนรกทั้งเป็นด้วยการถลำลึกไปกับวังวนของยาเสพติด สังคมรุมประณามเด็กที่กำลังหลงทาง ครูธรรมดาคนหนึ่งกล้าที่จะลุกขึ้นประกาศกับสังคมว่าเด็กทั้ง 7 เป็นเพียงเหยื่อของความเสื่อมในสังคมเท่านั้น ครูผู้นี้ได้ ต่อสู้เคียงข้าง และพยายามเข้าถึงปัญหาของเด็กแต่ละคน ด้วยความเชื่อมั่นว่าจะนำพาเด็กทั้ง 7 คนลุกขึ้นยืนได้ใหม่อีกครั้ง
นี่ คือการตีแผ่เรื่องจริงในซอกมุมเล็ก ๆ มุมหนึ่งในสังคมไทย ของครูกับลูกศิษย์อีก 7 คน ที่ปลุกกระแสชุมชนให้ลุกฮือขึ้นมาต่อสู้กับปัญหายาเสพติดอย่างจริงจัง เนื่องจากพิษภัยของมันนั้นมหาศาลนัก นอกจากทำให้ผู้เสพได้รับความทุกข์ทรมานแล้ว ยังเป็นที่มาของการก่ออาชญากรรมขั้นรุนแรงด้วย
太喜欢这个风格了，视听真的很棒，每次这个配乐一起来，丧的情绪就已经到位了，自我救赎与复仇执念，看似走向光明的未来，却没能算到少年意气，最后宿命般的完成使命，坦然迎接结局，只是在最后却又留有了一点光明和希望，爱就是生活的意义。
男主演技相当不错，几乎一个人完成了一部电影，还能不分神的看完。只是以我的肤浅认识还是以失败而告终，不免充满遗憾。
诡异迷幻的视觉风格，冰冷的超广角镜头，主角的呢喃，时而出现的呼吸声，一切都是那么的讨人喜欢，只是节奏慢的沉闷了。施拉德笔下的人物都是布满伤疤的，将镜头对准他们的时候就将是他们用得到的伤害去做同等的反击，完成自我的救赎
很有腔调的一部电影，就即便单独把算牌人的戏份拍出来，没有救赎的戏份都是很酷的，加上以后以及结尾，真的就很累赘了。影片节奏还是偏慢了一点。
要不是Oscar还真的看不下去
主要故事已经和算牌没什么关系了。ptsd和复仇、赌博都能搞得这么丧，这么各讲各的，也是服了。故事非常融不到一起去，出不来象征，尺度也不够，元素硬堆。最奇怪的不是为一个莫名其妙的男孩复仇，而是莫名其妙和女金主恋爱上床了。虽然细思之下，莫名其妙的地方也非常之多。情节推动之缓慢，本来以为会有《出租车司机》似的最后会来个比如赌神大招，结果不赌了。真是莫名其妙。
2021第116部 根本根本根本看不下去😅
人生如牌局，男主的冷静与隐忍是为了做个社会化的“好人”，但没有正确释放的权欲和攻击欲最终都要找到一个宣泄的出口。导演的童年生活对心理影响应该挺大的。
被片名骗了，实际是说ptsd疗伤的事，说好的赌神呢！
做闷了我一般很难看进去
唉不是我喜欢的类型还是看完了，还一位是赌神那挂的爆米花电影。
屋子里的东西都用白布包起来，到了前上校家，也是全都包起来的。you woke something in me. 可能是这个女人使得男主恢复了人性，他不得不去照顾这个男孩，他本来已经非人化了，他可以一直机器一样的存活下去。但是他被唤醒之后，就没法再机械的活着，他必须解决那个老头子，他必须面对自己旧日的罪恶。整个故事非常缓慢，可以说是一个平平无奇的故事，但还是看的很认真。都是面瘫表演，但是奥斯卡伊萨克的冷漠表情就很让人觉得恐怖啊，他那双眼睛仿佛联通了地狱，这还真不是一般人能演出来的。
算牌人但是和算牌并没啥关系。但是把奥拍的很美
6.9分左右。
I'm sorry what was this???
《出租车司机》导演+《醉乡民谣》男主角+《头号玩家》男主角 打的一手迷幻牌，喜欢导演这严谨的视觉格调。
4.5星。运镜非常有特点，喜欢鱼眼广角镜头和霓虹灯小屋~
好久没看过这么男的电影了…以及这么尴尬的对话。证明出租车司机真的无法复刻。
很温柔的一种拍法，牌桌与现实并行的剧作结构，围绕压力转移的概念，战争创伤另辟蹊径的表达，把一场十分温情的戏放在一个看似五彩斑斓但是冷冰冰的数字化景观中，也无异于男主色调单一的世界。扭曲或者间隔暴力场面，遭遇无法被重现，置于现场才会真正理解，是电影永远无法抵达的地方。牌算得再好，人也拗不过情绪。只是觉得爱情戏过于跳脱
有电影的质感，画面老练，故事本身冲突有点儿突兀
Copyright © 2015-2023 All Rights Reserved
