《三竹》根据真实故事改编，讲述了七个正处于少年时期的学生为了逃离三竹这个乡下，不惜以身试法吸食毒品。他们的老师并没有放弃他们，反而教导他们，并给他们机会让他们证明自己的存在价值和生命意义。
----------------------------------------------
ท่ามกลางปัญหายาเสพติดที่แพร่ระบาดอย่างหนักไปทั่วทุกท้องที่ของประเทศ รวมถึงชุมชนเล็ก ๆ อย่างอำเภอสามชุก เด็กนักเรียน 7 คน ที่ชีวิตกำลังอยู่ในวัยสดใส สนุกสนาน มีความฝันและความรัก แต่วันนี้พวกเขาต่างต้องเผชิญกับปัญหา โดยแต่ละคนไม่สามารถหาทางออกได้ ด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ พวกเขากำลังตกนรกทั้งเป็นด้วยการถลำลึกไปกับวังวนของยาเสพติด สังคมรุมประณามเด็กที่กำลังหลงทาง ครูธรรมดาคนหนึ่งกล้าที่จะลุกขึ้นประกาศกับสังคมว่าเด็กทั้ง 7 เป็นเพียงเหยื่อของความเสื่อมในสังคมเท่านั้น ครูผู้นี้ได้ ต่อสู้เคียงข้าง และพยายามเข้าถึงปัญหาของเด็กแต่ละคน ด้วยความเชื่อมั่นว่าจะนำพาเด็กทั้ง 7 คนลุกขึ้นยืนได้ใหม่อีกครั้ง
นี่ คือการตีแผ่เรื่องจริงในซอกมุมเล็ก ๆ มุมหนึ่งในสังคมไทย ของครูกับลูกศิษย์อีก 7 คน ที่ปลุกกระแสชุมชนให้ลุกฮือขึ้นมาต่อสู้กับปัญหายาเสพติดอย่างจริงจัง เนื่องจากพิษภัยของมันนั้นมหาศาลนัก นอกจากทำให้ผู้เสพได้รับความทุกข์ทรมานแล้ว ยังเป็นที่มาของการก่ออาชญากรรมขั้นรุนแรงด้วย
娱乐至上的基调，反传统的手法，明快的节奏掌控，使DC的《X特遣队：全员集结》这次带来了一种完全不同的观感体验，而这种改变很大程度上应该得益于詹姆斯·古恩的执导，他对超英群像的驾驭力早在《银河护卫队》中就已经得到了证明，更何况这次且得益于角色亦正亦邪的属性，使创作本身完全没有了先天的桎梏。
理想与现实之间存在巨大的差异，这部分差异就是贪婪。所以这种美好在现实中会也一定会走偏，所以这部乌托邦作品缺少人性
阿里不愧是各种最佳男配拿到手软的神人，一人分饰两角，每个都性格鲜明、忠于人设，希望他能够凭本片拿到最佳男主，黑人男演员里他应该是可以接替摩根弗里曼、史皇来挑大梁的人了。
RJ说这类型电影是在给AI做宣传，光看了开头就说不喜欢主题不看了，但我看完之后感觉，其实重点不在于AI的合法和合理性，而是如何对自己的爱人和家人进行告别，以及如何平和的处理被遗忘和忽略的感受，RJ说这种感受不需要去了解，但我确能体会到自己在group chat里失语时的落寞和无奈，注定是一部属于“自我”的电影。
老美的温情科幻片永远是关于中产精英的，只有他们会在占着各种技术红利、享有最人性对待的同时还逼逼赖赖叽叽歪歪
8/10如果DC能保持这个水平，那就稳了！
那这应该就是同一个人吧
“我也曾幸福过 自由漂浮 仰望星空”
濒死之人，找机构克隆了一个自己，和妻儿继续生活。//科技发达到可以连记忆都复制的地步，依然连肿瘤也没法对付，有点迷惑——不过，转念一想，如今人类已经可以计划去火星了，但也没法彻底搞定COVID-19，也就没那么迷惑了。//在科技日益发展之时，道德，伦理的困境，肯定是越来越需要面对的，毋庸置疑，如果没有道德，伦理羁绊，人类跟其他生物也就没什么区别了。
我想再次重逢，那是一首生命挽歌
I was happy,floating,staring at the stars.
传说天鹅在临死前的叫声特别动人，特别美。这部电影叫《天鹅挽歌》/《Swan Song》，看完后我觉得，这个名字取得真是贴切，真好。
设定有趣，但整体流于肤浅，披着科幻皮的爱情片，基本都在回忆夫妻间的感情。。。
爱情科幻片，离开所爱的人与家庭，过往的美好与未来的可期，不舍离去而寻求替身。悲痛只属于自己，伴随着优美的配乐与场景，爱与家人是值得一辈子所有代价去精心守护的。
hard to say but 提出了一种“延续生命”的可能性吧
我再也不想看任何口碑爆了的超英片了
越长大越多被迫面对病痛和死亡，越感受到造物之残酷。通向衰老的路径必然而不可逆，而这一切带来的只有悲伤。这必然发生且几乎百害而无一利的事，是写在我们基因里的宿命.....
科技與人倫的壁壘遲早都會被打破，只是現在的我們都還是很難想像，出於為了不讓一個家庭受傷，而讓另一個自己介入，這樣到底是真還是假？是好還是壞？用「延續自我」的方式來讓一切如昨，這是否是我們另一種假意的溫柔？
也许真的到了未来那个世界，情感只需要存在于意识（或数据）中延续，本体反而是随意可以置换的有机体（用废即换），元宇宙的世界也可能就是人类的终极世界。
在未来，如果有这样一个克隆体，它和你长得一模一样，拥有你完整的DNA以及所有的记忆，那么，你能接受它吗？又或者，你能接受你的另一半是这样一个克隆体吗？
Copyright © 2015-2023 All Rights Reserved
